داریوش پیرنیاکان نوازنده تار و سه تار و ردیف دان  23 فروردین سال 1334 در بخش گرگر از توابع آذربایجان شرقی چشم به جهان گشود
از 12 سالگی آموزش موسیقی و نوازندگی تار را در شهر تبریز زیر نظر محمدعلی خان عذاری از شاگردان درویش خان آغاز کرد.

پیرنیاکان از سال 1353 در رشته موسیقی دانشگاه تهران مشغول به تحصیل شد و همزمان فراگیری دوره عالی ردیف موسیقی ایرانی را زیر نظر استاد علی‌اکبر خان شهنازی آغاز کرد. در دانشکده هنرهای زیبا با استاد داریوش صفوت آشنا شد و از طریق او به مرکز حفظ و اشاعه موسیقی ایرانی راه یافت. در این مرکز بود که با استادانی چون یوسف فروتن، سعید هرمزی، محمود کریمی آشنا شد و از محضر این استادان بهره جست.

او بعد از فارغ التحصیلی از دانشگاه تهران همچنان تا پایان سال 1367 در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی به تدریس و کار با گروه های موسیقی این مرکز ادامه داد. این نوازنده تار همکاری مشترک خود را با محمد رضا شجریان از سال 58 آغاز کرد. حاصل این همکاری مستمر کنسرت های متعدد در کشورهای امریکا، کانادا، انگلیس، فرانسه، سوئیس، سوئد، نروژ و انتشار آلبوم های یاد ایام، پیام نسیم، سروچمان، رسوای دل، آسمان عشق، جان عشاق، آرام جان بود.

از این هنرمند بیش از 16 آلبوم موسیقی و چهار مجموعه تصویری به بازار آمده است که هفت آلبوم با آواز محمد رضا شجریان همراه است. علاوه بر این آلبوم‌ها  تکنوازی تار در ماهور و سه گاه،(شور دشت با صدای صدیق تعریف)، سخن تازه با صدای شهرام ناظری و‌آلبومی تازه با حمید رضا نوربخش اشاره کرد.

او سال 1380 گروه موسیقی شهنازی را تاسیس کرد که تا به امروز همچنان به فعالیت خود ادامه داده است. پیرنیاکان در همین سال مفتخر به دریافت نشان درجه یک هنری از وزارت فرهنگ و ارشاد شد.

پیرنیاکان در تحقیق و پژوهش موسیقی نیز دست دارد و دو اثر مکتوب در این حوزه از او با عنوان ردیف موسیقی ایرانی معروف به میرزا عبدالله و جلوه یار به چاپ رسیده است. علاوه بر این داریوش پیرنیاکان در سخنرانی ها و سمینارهای متعدد داخلی و خارجی مقالات تخصصی ارائه کرده و شرکت داشته است.

 او همچنین سمت ها  و مسئولیت های مختلف اداری نیز برعهده داشته است که عضویت در هیئت مدیره خانه موسیقی، عضویت در هیئت علمی دانشگاه تهران، عضویت در شورای تخصصی و مشاور موزه موسیقی  و داوری در جشنواره های مختلف فجر و موسیقی نواحی ایران و دبیری ششمین جشنواره موسیقی جوان از آن جمله است

نوشته شده توسط سینا درمورخه 17/3/1389